Zaman yetmediği için mi? Maddi imkansızlık yüzünden mi? Motivasyon olmadığı için mi? Yoksa hepsi mi? Bakalım bakalım 👀 Bir arkadaşım dedi ki kendimizi yeterince düşünmediğinizden erteliyoruz. Önce başkalarını mutlu etmeye çalışıyoruz. Olur mu? Olabilir. Çevresel birçok faktör var elbette… ama…
Evet bu saatte! Evet bana günaydın! Bir günaydın yüzünden peşin yargı yediğiniz oldu mu? Benim oldu, maalesef… Neden önemli bu günaydın bu kadar? Neden öğlen afiyet olsun, ya da akşam iyi geceler varken günaydın ? Çünkü yeni güne başlarken söylenen…
Kendini araba gibi hissetmeyen kaldı mı? Kiminle konuşsam ağzında bir hybrid sözcüğü. Arkadaşım Türkçe karşılığı var bu kelimenin, illa bir özentilik yapacağız. Peki neymiş bu hybrid? Ben yazayım da bilmeyen de öğrensin. Hybrid aslında karma demek, yani iş düzeni için…
Tuhaf! İnsan yaşı ne olursa olsun, ne yaşadıysa yaşasın umut etmekten vazgeçmiyor! Ben öyleyim en azından. Garip bir kodlama bizimki; yaşama tutunma çabası? Var olduğuma göre; vardır elbet bir sebebi, bir amacı düşüncesi. Çocuk mu getiremeyeceksin bu dünyaya? Zaten yeterince…
Yaz kardeşim, özledik dediler. Yazayım yazayım da ne yazayım? Bildiğin yazar tıkanıklığı yaşıyorum. Neden yaşıyorum diye düşündüğümde kendi kendimi kategorize ettiğim ve ben aslında hiçbir kategoriye sığmadığım için tıkanıklık yaşadığımı fark ettim. Öyle Ya, önce başlığı atıp sonra yazan insandan…
Yenileniyoruz. Tam kapanmaya girerken bu nasıl oluyor diye sorarsanız aynen şöyle oluyor; bir yara açıldı, kanadı, acıdı, sinirler zarar gördü belki, kapattık, kabuk tuttu, açtık, biraz kabuğu ile oynadık, yarayı tekrar açtık, ilaç sürdük, tekrar kapattık ve hiç dokunmadık. Vay…
Bugünlerde çok insandan duyuyorum bu kelimeyi, nasılsın, nasıl gidiyor hayat diye soruyorum. Cevap hep benzer: “Sıradan”, “rutin”, “stabil” , “standart” ve de hatta “sıkıcı”. Salgın başladığından beri evde vakti doldurmak için bir rutin belirledik kendimize, rutin bir bakıma iyidir, insana…
Koronalı yaz nasıl olacak derken yazın son ayına geldik bile. Hala çoğunlukla evden çalışıyoruz ve hala evden çalışmakta zorlanıyoruz, yani en azından ben zorlanıyorum. Her ne kadar restoranlar kafeler açılmış da olsa istediğimiz yere istediğimiz zaman gitme ve rahat rahat…
Çocukluğumdan beri yaz demek tatil demek, soğuk mavi denizlerle buluşmak demek, bütün kışa kıyasla özgürlük demek, gezip tozmak demek, arkadaşlarla buluşmak, kalabalık yaz sofraları, içkili eğlenceler, dans demek…sahilde müziğini takıp saatlerce yürümek, sonra bütün yaktığın kaloriyi geri almak için dondurma…
Karantinanın başında var olan korku yavaş yavaş yerini özleme bırakmaya başladı. Özlemimiz galip gelecek ve biz bu illetten böyle böyle kurtulacağız, böyle böyle normalleşeceğiz belki de…Sadece biraz daha sabır. Ben de özledim! Neyi mi? Hiçbir çözüm bulamadığımız durumlarda sarılabilmeyi, o…
