Beni tanısaydın eğer; tüm öfkemin bir incelikle dağılacağını bilirdin, Çabuk parladığımı, çabuk söndüğümü, Ortalığı yakıp yıktığım ateşimin hep köz olarak kaldığını, ama ne yangına yol açtığını, ne de küllendiğini bilirdin. Beni tanısaydın eğer; paramparça olup tekrar tekrar birleştirdiğim yüreğime bir…
Ve ben seni bana hayran hayran bakışında yakaladım, Ben de hayrandım ama bakmaya kıyamadım… Korktun sevmekten ve hiç olmayacak insanlara bıraktın korkak yüreğini, Dönüp baksam, sanki kıyamet kopacak gibi, cehenneme düşmekten korktuk… Ve koşar adım kaçarken kendimizden başka diyarlarda kaybolduk…
Hoşçakal deme, hoşçakal için erken Gözlerinin içine bakıp gitme derken Beni duy nolur bırakıp gitme beni Seni bu kadar çok severken Hoşçakal deme nolur yüzün solmasın hiç Gözlerinin yeşili kaybolmasın hiç Birazcık daha dayan bizim için Bizi burda bırakıp uzaklara…
