Yine yeni yeniden… doğuyoruz, büyüyoruz, yaşlanıyoruz, ölüyoruz. Tüm bu süreçte hücrelerimiz sürekli yenileniyor, tırnaklarımız, saçlarımız uzuyor, derimiz değişiyor. Aslında hepsi sürekli taze!
Peki aynı hayatı yaşayıp durup ruhumuzu yenilememiz mümkün mü?
Stabil iyidir derim hep ben. Tamam iyidir de, hangi stabil? Aslında istemediğimiz şeyleri yaptığımız ve buna sırf sevdiğimiz insan için katlandığımız bir stabil gerçekten iyi mi? Peki ya bizim iç sesimiz?
Bazen olduğumuzun 180 derece tersi bir insan gibi davranır ve bu bana iyi geliyor deriz, evet, o an iyi geliyor olabilir, çünkü tekdüze yaşantımıza bir alternatif arıyoruzdur. 180 derece ters istikamette giderken bir de bakarız ki kendimizden çok uzaklaşmışız! İşte o zaman bir panik dalgası başlar…:
Eyvah ben neredeyim?
Son sürat kendimize doğru koşarken aslında olduğumuz kişiyi ve çevreyi bulmak için çaba sarf ederiz. Peki yenilenmek bu mu?
Yenilenmek fiziken kalıcı olabilir ama bence ruhumuza uymayan kimlikler giyindiğimizde çok mümkün değil. Dinlemek gerek, ruhum ne istiyorsun diye sormak gerek, dörtnala kaçarsak kendimizden biz ruhumuzu nasıl tazeleyebiliriz ki?
Bazen yeni bir ortamdır ruhun ilacı, bazen hiç dinlemediğimiz türde bir müzik, bazen dans etmek, bazen saatlerce uyumak. Sözün özü ruhu yenilemek aslında öze dönmek 💜
Not: Yazıyı bilerek ve isteyerek sağlıklı yaşam sekmesine koydum, en önemlisi ruh sağlığı çünkü.
Öperim anacım
